Ովքեր գաղափարապես ձգտում են մոտենալ Արևմուտքին, պետք է հիասթափեցնեմ, 2025 թվականը, վճռորոշ է լինելու նաև Արևմուտքի երկրների և ժողովուրդների համար։

Աշխարհը հաստատուն քայլերով գնում է երրորդ համաշխարհային պատերազմի, չնայած բոլոր կողմերն էլ ձգտում են, որ չլինի մեծամասշտաբ բախում, փորձում են պայմանավորվել՝ մի տեղը մյուսին զիջելով, մեկ այլ տեղը դրա դիմաց ստանալով, իսկ որտեղ էլ համաձայնության չեն գալիս, անցնում են գործողությունների։

Իմ կարծիքով՝ Սիրիայում կատարվածի մասով Իրանը դեռ իր վերջնական խոսքը չի ասել թե՛ Թուրքիային, և թե՛ Ռուսաստանին։ Չէ՞ որ Աստանայի ձևաչափում այս երեքն էին բանակցում Սիրիայի ապագայի շուրջ։

Ի վերջո, ի՞նչ է ուսուցանում Ադրբեջան-Հայաստան հակամարտությունը (քեյս) միջազգային հարաբերույուններում։

Օրերս տեղի ունեցավ եւս մեկ բան, որը եկավ հերթական անգամ ապացուցելու, որ իլհամն ու նիկոլը գործում են սինխրոն, ռուսի ասած՝ սոոբշա։

Սիրիայում տեղի ունեցած վերջին իրադարձությունների հետո վերլուծական հիմնական քննարկումներն այն հարցի շուրջ են, թե ո՞րն է լինելու հարձակման կամ ներքին փլուզումների հաջորդ կանգառը:

Նիկոլ Փաշինյանը նորից հակապետական, հակահայկական թեզ է հնչեցրել, ասելով, թե 105 տարեկան բուհ չունենք, որովհետև 1000 տարի պետություն չենք ունեցել։ Նորից պետություն չունենալու մասին է խոսել, իր կինն էլ Խորենացու «Ողբի» պետություն չունենալու հատվածն է գովազդում։

Ադրբեջանի նախագահը կրկին տարածում է քարոզչական հռետորաբանություն՝ «300,000 ադրբեջանցիների վերադարձից» մինչև Արցախի հայերի նկատմամբ «սոցիալական աջակցություն», իսկ Հայաստանի իշխանությունը հերթական անգամ ցույց է տալիս իր անգործությունը։

Երբ կյանքիդ մայրամուտին ինքդ թքում ես քո կյանքի, քո ստեղծագործությունների, գրածդ գրքերի, վրձնած կտավների, երկնած երաժշտության, առհասարակ վաստակիդ վրա, զուտ թանկ ու ճոխ թաղվելու, հետմահու ևս օգտվելու համար, դու, ուրեմն չունես անուն, չունես ստեղծագործություն, չունես արժանապատվություն։ Դավաճանի,երկիրը կործանման տանողի հետ շփվել ու ծռվել նրա առաջ։ Էս ի՜նչ եք դուք։

2008-2010 թթ. Բաղրամյան 26-ում բոլորը գիտեին. նախագահ Սարգսյանի հետ իրենց ուզած պահին ու իրենց ուզած հարցի շուրջ կարող էին զրուցել կամ տեսակցել միայն, այսպես կոչված, անվանի մտավորականները՝ գրողներ, կոմպոզիտորներ, անվանի գիտնականներ, երաժիշտներ, բժիշկներ, քանդակագործներ, անվանի սպորտսմեններ, խմբագիրներ և այլք: Մեր ժողովրդին ճանաչում ու հարգանք բերած մարդիկ: Ավելորդ է ասել՝ հիմնականում անձնական խնդիների շուրջ, թեև համազգային օրակարգով փաթեթավորված: